ไม่แปลกที่เราจะรู้สึกว่าบางแห่งทำให้เรารู้สึกอึดอัด หรือใครบางคนทำให้เราอยากระเบิดอารมณ์ใส่ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าปัญหาของความรู้สึกลึกๆเหล่านั้นมากจากคนอื่นหรือหัวใจของเราที่ไม่เปิดกว้างกันแน่
วันที่ผมหยิบเชือกที่พันกันยุ่งเหยิงออกมาจากถุงผ้ามันทำให้ผมรู้สึกถึงปัญหาใหญ่ที่คงทำให้ผมต้องเสียเวลาสะสางอยู่นานแน่ๆ บางทีก็หัวเสียและรู้สึกโมโหตัวเองที่ขาดระเบียบปล่อยปละละเลยให้เชือกพันกันติดแน่น โดยไม่จริงจังที่จะหยิบมาคลี่คลายสักครั้ง แล้วถ้าเราจะเริ่มกับสิ่งที่เราได้ทำผิดพลาดไว้มันก็ดูยากขึ้นและคงต้องใช้เวลานาน
ปลายของเชือกที่มีแค่ 2ด้านจะเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขเสมอๆ เวลามีปัญหาอะไรเรามักหมกมุ่นมองไปเพียงด้านใดด้านนึงเพื่อหาทางออกโดยมักลืมมองอีกมุมเสมอๆอาจด้วทิฐิ หรือ การไม่ยอมลดศักดิ์ศรีตัวตน จึงดึงดันไปในทางที่ตนมีความเชื่อหรือ มีอคติปะปนต่อคนที่เรารู้สึกว่าเป็นต้นตอของปัญหา
ช่วงที่ต้องอดทนที่สุดคือการที่พยายามสอดปลายเชือกกลับไปกลับมาซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อหาทางออก มันไม่ได้ยากเกินแต่มันต้องใช้มานะและความเชื่อมั่นที่จะบรรลุเป้าหมาย จนวันที่เชือกทั้งกลุ่มถูกมัดขมวดปมไว้อย่างเป็นระเบียบนั่นแหระเราจึงรู้ตัวเราเองว่าเราผ่านช่วงที่ยากที่สุดของชีวิตมาแล้ว....จากวันนี้ไปเราพร้อมจะเดินหน้าและไม่ละเลยกับปัญหาที่อยู่ตรงหน้าอีกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น